ΝΕΟΣ ΗΡΩΔΗΣ ο κος ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, προσοχή στα βρέφη, ξέρεις μη σου ξεφύγει κανείς Ναζωραίος.
Ηλεκτρονική «απογραφή» όλων των φορολογουμένων
Η κεντρική φορολογική νομοθεσία μπορεί να έχει ένα ενιαίο κορμό και όχι κάθε λίγο και λιγάκι, να αποφασίζεται με χρήση άρθρων και διατάξεων που εκδίδονται στις όχθες της νομιμότητας, να δημιουργείται ασφυξία στο δικαίωμα να έχεις προσωπική ζωή.
Η κατάργηση της προσωπικής ζωής με την ΠΟΛ 1077 26.03.2012, αναλογικά, μπορεί να εξυπηρετεί μια ενιαία διοίκηση γης π.χ., με πρόπλασμα πειραματικής εφαρμογής την Ελλάδα, αλλά εδώ δεν έχουν υπάρξει η προϋπόθεση εθελοντικής συμμετοχής των Ελλήνων σε αυτό το πείραμα, που άλλωστε ως στόχος, κατευθύνει στην κατάργηση της ίδιας της διαφορετικότητας του έμβιου κόσμου, που είναι η αιτία της συνέχισης της ζωής.
Η σκοπιμότητα η, η ανικανότητα χρήσης της αριθμητικής από Καθηγητές Υπουργούς και βουλευτές, το ρευστό, η ασυνέχεια, η ασυνέπεια κλπ, της πολιτικής διοίκησης, των εκλεγμένων μας δηλαδή στο κοινοβούλιο, με την ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΗ, την πριμοδότηση μέτρου στο πρώτο κόμμα και ανυπαρξία δημοσιονομικού ρόλου στην αντιπολίτευση, έδειξε, με το ακραίο δανειακό χρέος που μας επιφόρτισαν, άδικα και άνομα, πως επικυρώνει ότι, ήθελαν η δεν ήξεραν τι έκαναν 20 χρόνια τώρα.
Η άποψη πως καθένας που συναλλάσσεται ο Έλληνας πολίτης, υποχρεώνεται (ίδε ΠΟΛ) να ανακοινώνει, το ποσό, το γεωγραφικό σημείο και το είδος που αγόρασε, η την αρρώστια η το ταμιευτήριο μιας ζωής που είχε ο πολίτης, αποτελεί, εντελώς άνομα και αυθαίρετα, την πλήρη κατάργηση του ιδιωτικού μας βίου και ακραία προσβολή της ανθρώπινης προσωπικότητας.
Στην άλλη όχθη, οι 1.801 που αυτοκτόνησαν, και από σήμερα + 3, έκριναν πως αυτό το βουνό από σχοινιά των καταναγκαστικών και δυσβάσταχτων νόμων και αποφάσεων που πλέχτηκε γύρω από το λαιμό τους, είχε σφίξει αρκετά και τράβηξαν με μιας να τελειώνει το βασανιστήριο.
Δεν υπάρχει σταθερή ενιαία και συνεχής δημόσια διοίκηση, εναλλάσσεται από το κόμμα κυβέρνηση κάθε φορά ωσάν καταπέλτης στην κεφαλή σε Έλληνα που θέλει να βάλει σε τάξη την ζωή του και τα δικαιώματά του, πολίτη και επιχειρηματία.
Στο απόλυτο χάος σήμερα η δημόσια διοίκηση. Ηρώδης των μικρών η φορολογική νομοθεσία. Φόρος συγγενών στην αλληλεγγύη των γενεών. Και δεν είναι καθόλου δημιουργικό.
Ψηφίζεται ένας νόμος, κομμάτι πλέγματος, εκδίδονται ερμηνείες και ΠΟΛ, που για να μπορείς να ζήσεις μέσα τους πρέπει να είσαι διαόλου γιός.
Τέχνες και τεχνάσματα που τρελαίνουν και πολλαπλασιάζουν το χάος και την ανασφάλεια.
Είναι τόσο βαρύ, αυτή πονηριά, μετά την κάρτα πολίτη ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ σήμερα από τον κύριο Οικονόμου.
Κανείς μας δεν συνηγορεί στην φοροαποφυγή, ούτε των πολλών μεγάλων ούτε των περισσότερων μικρών. Αυτό είναι καθαρό. Στην Γαλλία φόρος υπάρχει στην αρχή της πρώτης ύλης.
Όλοι συμφωνούμε και ζητούμε την επαναφορά της αξιοπιστίας και της εντιμότητας, πρώτα στην πολιτική και τους πολιτικούς και μετά στους πολίτες, που μαθαίνουν κοιτάζοντας προς τα πάνω.
Όμως το ξέρουμε, πως οι κυβερνήσεις, εκλέγονται για να υπηρετήσουν τους μεγάλους πρώτα και τους μικρούς μόνο όταν εξυπηρετεί τους μεγάλους.
Αν αυτό το δήλωνε καθαρά ο ξεπεσμένος και άξιος κάθε λοιδορίας για τα άλλα Πάγκαλος, θα υπήρχε περίπτωση υστεροφημίας. Αλλά που το θάρρος, ούτε και στα υστερνά του.
